Maandag 27/02
's Morgens bezoeken we voor het eerst het schooltje. Een fantastisch mooi gebouw, schildertekening op de muur, leerkrachten zijn heel spontaan,... Ik zie het meteen zitten om hier les te komen geven.
We mogen elke klas eens binnenwandelen, zomaar terwijl de les bezig is. We stellen ons voor aan de leerkrachten en de klas. De hele klas staat recht en zegt in koor iets van 'Goodmoring', of toch iets dat er op lijkt.
Ik krijg ook mijn Gambiaanse naam: Saffi a.k.a. Jana.

Zondag 26/02
Evelien en ik verkennen de buurt, een wandeling naar het strand . 'Nice to be nice','Gambia, the smiling coast of Africa' en 'The more you smile, the more cocobrown your skin gets' zijn drie zinnen die ik wel twintig keer hoor vandaag. Jonge gasten spreken ons aan en stappen met ons mee, terwijl ze op elke mogelijke manier zeggen dat Gambianen vrienden van iedereen zijn. Maar met de vriendelijke vraag van 'We'd like to walk alone now, oké?.' laten ze ons wel met rust.
's Avonds zijn we met de hele studentenklik gaan eten in een Gambiaans restaurantje. Wat konden we krijgen? Frieten, barbeque, cola, sprite,... Met een vleugje reggeamuziek op de achtergrond (dat veel te luid stond om achtergrondmuziek te zijn) maken we er een leuke avond van.
Voor de terugrit naar huis mochten we meerijden met de baas van het restaurant. Met z'n achten vanachter in de auto! Het kan hier allemaal.

Zaterdag 25/02
VIP-treatment op het vliegtuig omdat we een van de stewardessen kenden. Glaasje champagne, doosje pralines en een toiletzakje. De reis begint goed!
Na zes uur vliegen landen we eindelijk in Banjul, hoofdstad van Gambia. Jeansbroek aanhouden was een slecht idee.Ik zweet me te pletter eenmaal ik uitstap. Het avontuur begint al in de taxi. Kristien en Pat komen ons ophalen en met z'n vieren rijden we met de taxi naar ons guesthouse. Valiezen op onze schoot, met drie op de kleine achterbank. Een gezellig en vooral warm ritje van twintig minuten.
Mijn eerste indruk toen ik ons guesthouse zag: 'Wauw!' Een gezellig huis, mooie tekeningen op de muur, onze slaapkamer is ook op en top. Zo mooi had ik het niet verwacht.
Het is eerst even wennen aan de drukte en de verhalen van de andere studenten en ik ben blij als ik eindelijk in mijn bed kan liggen.