Vrijdag 13/04
Omdat op het programma enkele ‘versiersels ophangen’ stond, kon ik met enkele kinderen mijn eigen zinnetje doen. Ik wou met hen nadenken over de verschillende types discriminatie en voor elk type een symbool zoeken, tekenen en schilderen. Omdat mijn ervaring mij vertelt dat de kinderen het gewoon zijn van alles te kopiëren en hun inspiratie vaak zoek is, besloot ik op voorhand voor elk type discrimatie al een symbool te zoeken. Niets was minder waar, de kinderen schilderden dan uiteindelijk de tekeningen die ik eergisteren had bedacht.
De ouders van Evelien werden op school uitgenodigd om de laptops te overhandigen, met bijbehorende liedjes en dans. Daarvoor waren dus die papieren figuurtjes J. Nadien volgde de presentatie van alle groepen, er waren hele mooie resultaten bij!

Donderdag 12/04
De twee gelukkigen die gisteren mochten schilderen, mochten vandaag hun werk verder zetten. De rest mocht vandaag de school versieren omdat er morgen sponsors op bezoek kwamen. En met versieren bedoel ik figuurtjes uit papiertjes knippen. Maar hoe verdeel je vier scharen onder zeventien kinderen? En dan weten dat er zoveel verf in the store ligt te liggen. Als je dan iets anders voorstelt is hun idee toch nog een tikkeltje beter dan het mijne.
’s Avonds nodigde Suwebatou, de coördinatrice van de school, ons uit om chicken Domoda te eten. Majmmie!
Woensdag 11/04
Vandaag zouden we dan eindelijk beginnen schilderen. Ons doel: een stukje muur van de school beschilderen met een tekening omtrent discriminatie in de school. In België zou het er zo aan toe gaan: Brainstormen met de kinderen wat we zouden tekenen, schetsen, enkele voorbeelden uitwerken, en samen beginnen schilderen. In Gambia doen ze het zo: De leerkrachten schilderen de achtergrond wit, beslissen wat getekend wordt zonder de kinderen erbij te betrekken, tekenen het allemaal zelf, en laten enkel de twee oudste kinderen van de groep schilderen. Omdat de rest het zogezegd niet kan. Hoe weet je dat als je ze de kans niet laat? Wat doen die kinderen dan? Zitten en kijken. Ik vond dat maar niets en haalde de chiroleidster in mij naar boven. De tijd die restte speelde we spelletjes om toch iets aan deze kampdag te hebben.
Thuisgekomen brainstormde ik, wat ik de volgende twee dagen met die kinderen kon doen. Ze zitten in de artgroup en mogen niet eens een penseel vastnemen. Met iedereen, maar niet met mij!

Dinsdag 10/04
Tweede dag kamp en al ietsje meer kinderen. Op ons programma stond ‘debatteren’ over discriminatie. Maar ik denk dat ik de leerkrachten hier een andere woordenboek moet kopen want debatteren is niet gelijk aan ‘als leerkracht een monoloog houden’. De kinderen hun taak? Ja-knikken en herhalen. Als ik dan even mocht herhalen en ze zelf aan het woord liet kwam er enkel net hetzelfde uit als wat de leerkracht juist had gezegd.
Gelukkige verjaardag Laura!! Ik kijk er naar uit om je terug te zien, en al jouw verhalen te horen!

Maandag 09/04
Vandaag eerste dag Mboolookamp, thema ‘Discriminatie’. Het is een kamp dat de school organiseert om de kinderen tijdens de vakantie van de straat te houden. Het kamp geldt ook voor kinderen die niet naar school gaan of in een andere school zitten. Ik had dus massa’s veel kinderen verwacht. Maar hoe kan je kinderen verwachten als je geen reclame maakt? Er waren ongeveer 40 kinderen. Daarom werden die het eerste halfuur, dat uitdraaide op een uur, op pad gestuurd om kinderen van the swallow en anderen te ronselen. Ik snapte het eerst niet, maar hé, it’s the gambian way. Na een uurtje waren er ongeveer zeven kinderen bijgekomen. De tijd die nog restte, voor de presentatie was een klein uurtje. Samen met twee andere leerkrachten van de school begeleidde ik de artgroup. We praatten over discriminatie, en praten is het enige wat we deden, ook al zitten we in de artgroup. Logisch toch? Onze presentatie stelde dan ook niet zo heel veel voor.

Zondag 08/04
Dezemorgen bracht Aminata me naar het kamp van the boyscouts, waar haar dochter en zoontje enkele dagen verbleven. Voor mij was het eens leuk om te zien, maar zij voelden zich eerder vereerd. Omdat er een ‘toubab’ (= blanke) kwam kijken zongen ze het ene liedje na het andere.

Periode 31/03 – 07/04
Na ze 5 weken te moeten missen, kwamen ze dan eindelijk toe. Evelien en ik stonden onze familie al op te wachten aan het hotel als ze de bus uitstapten. Van dag 1 tot dag 8 hebben we uitstapjes gedaan, veeeeele marktjes afgelopen, havens bezocht en ook vele Gambianen van ons afgeschud.
Het begon zondag met de krokodillenpoel in Bakau, en nadien het bijbehorende marktje en haven, waar je heerlijke visgeuren kon opsnuiven.
Maandag van Denton Bridge (Banjul) naar Lamin Lodge (Serrekunda), een gezellige boodtrip tussen de mangrooves, dat eindigde aan een visrestaurantje met een oesterfabriekje in zijn achtertuin. Vandaar moesten we een eindje stappen om terug de bewoonde wereld te zien en een vriendelijke mama, met kindje op de rug, leidde ons de weg. Ze nodigde ons uit om in haar compound even uit te rusten. Ballonnen en fluitjes leidde tot grote vreugde bij de kinderen in haar compound! Aangekomen in Serrekunda ook de markt bezocht. Het vlees- en vis gedeelte hebben we express overgeslaan.
Dinsdag een boswandeling in Makasutu, waar de 98-jarige marabout, die ons een juju (soort geluksbrenger) inwijdde, door het een paar keer onder zijn benen te zwieren, zodat we een lang en gezond leven zouden lijden. Owee als er nu iets voorvalt J. Na de wandeling, weer een gezellig boottripje, maar omdat het tij te laag was konden we niet de hele trip varen en moesten we halverwege terugkeren.
’s Avonds werden we uitgenodigd door teacher Maryama (de directrice van kleuterschool Nyodema) en mochten we met z’n allen genieten van een Afrikaanse schotel, die er verrassend Europees uitzag. Maar Europese maaltijden kan je ook met de hand eten J. Het smaakte heerlijk!
Woensdag een hele trip voor de boeg! Van de snakefarm in Gunjur, waar Veerle, papa en Tante Anita met gemak (of niet?) een slang in de nek namen, naar Kartong, waar we na een boottripje enkele minuutjes in Senegal konden vertoeven. Dan op naar Sanyang voor een portie vis, op verschillende wijze klaargemaakt en als laatste nog maar eens een haventje in Tanji waar honderden mensen druk bezig waren met de vis vangen, uitladen, drogen, koel houden, vervoeren of gewoon klaargemaakt opeten. Geef mij maar dat laatste!
Donderdag begonnen we de dag met een bezoekje aan, je kan het al raden, een markt. Maar niet zomaar een markt, het was de craftmarket (houtsnijmarkt) van Brikama. Uiteraard met de bijbehorende verkopers die je de hand willen schudden om je zo in hun kraampje te trekken.
’s Avonds namen we, na een lekkere maaltijd samen, afscheid van de kleutermeisjes. Ik ga jullie missen!
Vrijdag was ingepland om de hoofdstad Banjul te bezoeken. Onze chauffeur bracht ons voor de verandering naar een marktje. Uiteraard! Geen trip zonder een markt te bezoeken. Nadien bekeken we Banjul vanuit de hoogte, op een brug waar sinds enkele weken terug enkel de president mocht onder rijden. Waarom? Geen idee! Maar die brug gaf ons een mooi uitzicht op de hele hoofdstad.
Verder gereisd naar Senegambia, waar we het Monkeypark bezochten en de aapjes zo nootjes uit je handen kwamen halen. En nadien, je gelooft het nooit, bezochten we het marktje van Senegambia.
En dan kwam zaterdag. Back to reality. Het was leuk jullie op bezoek te hebben mama, papa, Veerle, Charlotte en tante Anita!
Zaterdag 31/03
Vandaag de laatste dag met Bieke en Greet, twee studenten uit Gent. Ik ga jullie missen! Om het afscheid te vieren zijn we met z’n allen naar het strand geweest en nadien met het hele leerkrachtenteam gedineerd.
’s Avonds begon een ander hoofdstuk in mijn Gambiabelevenis.
Vrijdag 30/03
We nodigden alle leerkrachten uit om bij ons Belgische pannenkoeken te komen eten. En moesten op de moment zelf nog ingrediënten gaan halen om een volgende lading te maken. Ze hadden duidelijk succes!